فاطمه معتمد آریا؛ ممنوع الفعالیت شدن برای فیلمی که در آن نقش نداشت

خبرگزاری هرانا ـ فاطمه معتمدآریا گفته که زمانی به او پیغام داده‌اند ممنوع الفعالیت است، آن هم برای بازی در فیلمی که این بازیگر نقشی در آن نداشته است.

به گزارش خبرگزاری هرانا به نقل از خبرآنلاین، او در گفت و گویی که با احمد طالبی‌نژاد داشته، گفته: “پیغام آوردند که به فلانی بگویید ممنوع الفعالیت است، پرسیدم چرا، گفتند چون در فیلمی که بهروز وثوقی و شهره آغداشلو هم بازی کرده‌اند، بی حجاب بازی کرده‌ای.”

این بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون می‌گوید: “به‌شوخی‌گفتم شاید من را به‌جای مونیکا بلوچی اشتباه گرفته‌اید، چون متاسفانه من در زندگی‌ام شهره آغداشلو را ندیده‌ام و حتی ترکیه هم نرفته‌ام. این فیلم هم گویا در ترکیه فیلمبرداری شده، سند شما چیست، این فیلم هم به‌زودی دیده خواهدشد و من هم که چهره ناشناس نیستم، اگر درفیلمی حضور داشته باشم، شناخته می‌شوم، ببینید سوءتفاهم تا کجاها پیش ‌می‌رود، اگر دراین فیلم بازی کرده‌ام، پس چرا کسی به من دستمزد نداده.”

معتمدآریا در این گفت‌وگو که در ماهنامه تجربه منتشر شده، درباره پایان این ماجرا هم گفته: “بعد که ماجرا برملا شد، گفتند می‌خواسته بازی کند و ما اجازه نداده‌ایم.”

بیانیه بیش از سی تشکل دانشگاههای سراسر کشور در حمایت از حقوق معلمان

خبرگزاری هرانا ـ بیش از سی تشکل دانشگاهی در سراسر کشور، طی بیانیه ای از معلمان حمایت خود را اعلام کردند، متن بیانیه را که حقوق معلم و کارگر منتشر کرده است را در ادامه بخوانید:

بسمه تعالی

“حَقُّ سائِسِکَ بِالعِلمِ، التَّعظیمُ لَهُ و التَّوقیرُ لِمَجلِسِهِ و حُسنُ الاِستِماعِ إلَیهِ”

حق استاد تو این است که بزرگش دارى و محضرش را محترم شمارى و با دقّت به سخنانش گوش بسپارى، امام سجّاد.

با خبر هستیم که معلمان و فرهنگیان این سرزمین با مشکلات عدیده‌ای دست و پنجه نرم می‌کنند و در چند سال اخیر کارد چنان به استخوانشان رسیده‌است که با برگزاری سه تجمع اعتراضی “دهم اسفند سال گذشته، ‌۲۷اُم فروردین و ۱۷اُم اردیبهشت سال جاریگ به روند نزولی سطح رفاهی خود و تبعیض میان معلمان و سایر کارمندان دولت، همچنین مطالبات مدنی مانند حق داشتن تشکل‌های صنفی و مستقل، آزادی معلمان دربند و غیره واکنش نشان دادند.

بر کسی پوشیده نیست که این مشکلات مقوله‌ای ریشه‌دار بوده و مربوط به یک یا دو سال اخیر نیست، اگرچه با روی کار آمدن دولت جدید، فرهنگیان عزیز چشم امید بر تدبیر بستند وتلاش نمودند تا با برگزاری تجمعات و بیان مشکلات، صدای دردمند خود را به گوش متولیان امر برسانند اما آیا این اعتراضات دردی از انبوه تألمات این قشر کاست یا منجر به دستگیری و زندانی شدن تعدادی دیگر از تربیت‌کنندگان فرزندان این مرز و بوم شد؟ افزون بر این اگر مشکلات مالی نیاز به اعتباراتی فراتر از توان دولت دارند در راستای تکریم این قشر زحمتکش چه اقداماتی صورت گرفته‌ است.

روی سخن ما با وزیر محترم آموزش و پرورش است؛چراکه در این بین عملکرد ایشان بیشترین جای نقد را داشته است.

جناب وزیر!

۱- آیا خبر دارید در فصل بهار به معلمان زندانی، سه تنِ دیگر افزوده شده‌است؟ این‌ها جزیی از معلمان نمونه این سرزمین هستند و تنها حقوق هم‌صنفیان خود را مطالبه کرده‌اند. آیا تا کنون برای آزادی این عزیزان اقدامی کرده‌اید؟ آیا از وضعیت زندگی خانواده‌های آن‌ها و مشکلاتشان مطلع هستید؟ و آیا از احضار پی در پی فرهنگیان شهرستان‌ها توسط نهادهای امنیتی آگاه هستید؟

۲- برخی از وزراء با ریاست قوه قضائیه جلسه اختصاصی دارند و از آنجا که رویکرد قهریِ این قوه با معلمان عدالت‌خواه بسیار شدید بوده و هست، آیا شما برنامه‌ای برای طرح این مسائل با ایشان در راستای دفاع از وزارتخاته خود داری.

۳- انتصابات صورت‌گرفته توسط جنابعالی بسیار ناامیدکننده بوده‌است و در وزارتخانه آموزش و پرورش همچنان طبق روال سابق، نظر نماینده‌ها در عزل و نصب‌ها لحاظ می‌شود. همچنین انتصابات اخیر، نزدیک به جلسه استیضاح شما این احتمال را بسیار قوت بخشیده‌است که جنابعالی مدیران شهرستان‌ها را وجه‌المصالحه‌ای برای جلوگیری از استیضاح خود توسط نمایندگان اصولگرا قرار داده‌اید. چنان‌که نمایندگان اصولگرا و دلواپس در این مدت، به مهره‌چینی مدیران در ادارات کم دست نزده‌اند.

۴- آیا سخنان خود را در روزهای اول وزارت به خاطر دارید؟ گفتید: «فرهنگ امنیتی را به امنیت فرهنگی تبدیل می‌کنم.» آیا برای این وعده خود برنامه‌ای به کار بسته یا دست‌کم تدوین کرده‌اید یا تنها شعاری بیش نبود.

۵- رئیس محترم جمهور در تبلیغات انتخاباتی خود فرمودند که نگاه امنیتی به نهادهای مدنی و تشکل‌های غیردولتی را برمی‌دارند تا آن‌ها آزادانه فعالیت کنند؛ مصادیق فساد را نشان خواهند داد و برای رفع ایرادات، نواقص و مفاسد تلاش خواهند کرد. جنابعالی در حوزه فعالیت تشکل‌های صنفی فرهنگیان و برای ایجاد امنیت فعالان آن چه اقداماتی انجام داده‌اید.

۶- تشکل‌های صنفی معلمان کشور که از اواخر دهه‌ی ۷۰ و اوایل دهه‌ی ۸۰ به صورت رسمی و قانونی فعالیت خود را آغاز کرده‌اند، در اثر رویکردهای غیرقانونی و ضدفرهنگیِ دولت قبل متحمل هزینه‌های فراوان شدند و آسیب جدی دیدند. دولت قبل متناسب با رویکردهای خود به هیچ‌یک از تشکل‌های صنفی فرهنگیان، اجازه برگزاری مجمع عمومی و انتخابات هیأت مدیره را نداد؛ آیا شما نیز در جایگاه وزیر دولت تدبیر و امید، سیاست‌های سرکوبگرانه‌ی دولت قبل را در این خصوص ادامه می‌دهید؛ یا وفق وعده جناب دکتر روحانی، در سومین سال فعالیت این دولت، شاهد صدور مجوز برای برگزاری مجمع عمومی خواهیم بود.

۷-  آیا از روند جذب، مصاحبه و وضعیت تحصیل دانشجو – معلم‌ها در دانشگاه‌های فرهنگیان مطلع هستید، دانشگاه‌های فرهنگیان و نبود هیچ‌گونه مجالی برای فعالیت دانشجویی و اکتفا به فعالیت تشکل‌های فرمایشی “با تفکری خاص” اطلاع دارید، آیا تا کنون اقدامی در جهت باز نمودن فضای خفقان حاکم بر دانشگاه‌ها و تسهیل فعالیت تشکل‌های دانشجویی در پردیس‌های این دانشگاه‌ها نموده‌اید؟ آیا تا کنون اقدامی در جهت افزایش کیفیت آموزش و رفاه در این پردیس‌ها انجام داده‌اید.

در پایان ضمن حمایت از تجمع‌های صنفی فرهنگیان جهت نیل به حقوق به‌حق خود، اعلام می‌کنیم که قویاً از دولت منتخب مردم حمایت کرده و انتقادهایمان تنها در جهت حذف رویه‌های نابخردانه‌ای است که در دولت پیش شاهد بودیم. امیدواریم که رویکرد جامع به آموزش و پرورش از یک نهاد مصرفی به نهادی تولیدی تغییر کند.

۱- انجمن اسلامی دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی تهران

۲- انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تهران وعلوم پزشکی تهران

۳- انجمن اسلامی دانشجویان آزادی خواه دانشگاه شهید بهشتی

۴- انجمن اسلامی دانشجویان ترقی خواه دانشگاه صنعتی امیرکبیر

۵- انجمن امید دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شیراز

۶- انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه صنعتی خواجه نصیر

۷- انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه صنعتی اصفهان

۸- انجمن اسلامی دانشجویی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان

۹- انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان

۱۰- انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه هنر اصفهان

۱۱- انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تبریز

۱۲- انجمن اسلامی دانشجویان دانشکاه صنعتی سهند تبریز

۱۳- انجمن دانشجویان ایران اسلامی دانشگاه ارومیه

۱۴- انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه صنعتی ارومیه

۱۵- انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی ارومیه

۱۶- انجمن اسلامی اعتدال دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی قم

۱۷- انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه صنعتی قم

۱۸- انجمن نسل نو دانشگاه قم

۱۹- انجمن اسلامی دانشجویان پیرو خط امام (ره) دانشگاه زنجان

۲۰- انجمن اسلامی دانشجویی دانشگاه شهید چمران اهواز

۲۱- تشکل اسلامی رویش دانشگاه صنعتی اراک

۲۲- انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی ساری

۲۳- انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی کرمان

۲۴- مجمع اسلامی باهنر کرمان

۲۵- انجمن اسلامی دانشجویان پیرو خط امام(ره) دانشگاه سیستان و بلوچستان

۲۶- انجمن اسلامی دانشجویان پیرو خط امام خمینی (ره) علوم پزشکی زاهدان

۲۷- انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه هرمزگان

۲۸- انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی بوشهر

۲۹- انجمن اسلامی دانشگاه اشراق بجنورد

۳۰- انجمن اسلامی خط امام دانشگاه علوم پزشکی یاسوج

۳۱- انجمن فرهنگ و سیاست دانشجویان دانشگاه بیرجند

ده محکوم به قصاص در زندان رجایی شهر کرج به دار آویخته شدند

خبرگزاری هرانا – سحرگاه امروز ده زندانی متهم به قتل عمد در زندان رجایی شهر کرج به دار آویخته شدند.

به گزارش خبرگزاری هرانا به نقل از جام جم، در حالی که قرار بود ۱۴ زندانی که درپرونده‌های جداگانه مرتکب قتل عمد شده بودند پای چوبه دار بروند یکی از آنها موفق به جلب رضایت شد و سه محکوم دیگر نیز مهلت گرفتند ولی ده زندانی دیگر در سحرگاه امروز به دار آویخته شدند.

رسانه ها و نهادهای وابسته قضائی هویت اعدام شدگان را اعلام نکردند و اطلاعاتی از پرونده های آنان در دست نیست.

لازم به یادآوری است موج گسترده اعدام در ایران در پی شروع ماه رمضان فروکش کرده بود و با پایان این ماه زندانیان و گروههای مدافع حقوق بشر بیم شروع مجدد آن را دارند.

هشدار عفو بین‌الملل درباره افزایش بی‌سابقه اعدام‌ها در ایران

خبرگزاری هرانا ـ به گزارش عفو بین الملل در شش ماهه اخیر “از ۱ ژانویه تا ۱ ژوئیه” ۶۹۴ نفر در ایران اعدام شده‌اند، که یعنی هر روز به طور متوسط دست کم سه نفر اعدام شده‌اند.

به گزارش خبرگزاری هرانا به نقل از بی بی سی، این ۶۹۴ مورد در شش ماه تنها کمی کمتر از ۷۴۳ نفر کل موارد اعدام ایران در سال گذشته میلادی بوده است، “۲۸۹ مورد در رسانه‌های رسمی اعلام‌شده و ۴۵۴ مورد مطابق اخبار منابع معتبر دیگر”.

سعید بومدوحه، معاون امور خاورمیانه و شمال آفریقا در عفو بین‌الملل، گفته است: “اگر مقام‌های ایران به این روند وحشتناک اعدام‌ها ادامه دهند احتمالا تا آخر سال شاهد بیشتر از ۱۰۰۰ مورد کشته شدن شهروندان به دست حکومتشان خواهیم بود”.

شمار بالای اعدام‌ها در ایران از مسائل عمده مورد انتقاد فعالان حقوق بشر است، مطابق آمار رسمی ایران پس از چین بالاترین شمار اعدام را در جهان دارد.

عفو بین‌الملل می‌گوید گذشته از مخالفتش با اصل مجازات اعدام، استفاده از آن در ایران به طور ویژه نگران‌‎کننده است چرا که به گفته این سازمان، روند قضایی در ایران دچار مشکلاتی بنیادی چون عدم دسترسی متهم به وکیل، ابهام در قوانین و بی طرف نبودن دادگاه‌ها است.

اغلب اعدام‌شدگان در شش ماهه اخیر مجرمان پرونده‌های مواد مخدر بوده‌اند، سازمان عفو بین‌الملل از اعدام‌های مرتبط با مواد مخدر انتقاد کرده و می‌گوید هیچ نشانه‌ای در دست نیست که استفاده از مجازات اعدام در جرایم مرتبط با مواد مخدر توانسته باشد به کنترل این جرایم کمک کند.

همچنین این سازمان می‌گوید اقلیت‌های ایران، از جمله زندانیان سیاسی کرد و سنی‌ها قربانی احکام اعدام بوده‌اند.

انتقال بهنام ابراهیم زاده به بیمارستان

خبرگزاری هرانا – بهنام ابراهیم زاده کارگر زندانی، در پی شدت بیماری و وخامت اوضاع جسمانی به بیمارستان منتقل شد.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، بهنام ابراهیم زاده امروز پنج شنبه ۲۵ تیرماه به دلیل عود بیماری آرتروز گردن، به بیمارستان امام خمینی تهران منتقل شد و پس از معالجه به زندان بازگردانده شد. قرار است طبق دستور پزشکان طی چند روز آینده برای انجام عمل جراحی مجددا به بیمارستان منتقل شود.

این کارگر زندانی در بند دو زندان رجایی شهر معروف به دارالقرآن، علیرغم اصل تفکیک جرائم با زندانیان غیرسیاسی نگهداری می شود و چندی پیش نجم الدین حسینی رئیس وقت بند دارالقران پس از یک مجادله لفظی، با حمله فیزیکی به بهنام ابراهیم زاده، این کارگر زندانی را به سلول های انفرادی زندان رجایی شهر منتقل کرده بود.

به گفته یکی از نزدیکان بهنام ابراهیم زاده، این اتفاق به دلیل اعتراض و نارحتی رئیس بند دارالقرآن زندان رجایی شهر از رسانه ای شدن اخبار مرتبط با این بند بوده است که آقای ابراهیم زاده را عامل آن می دانسته است، نجم الدین حسینی هم اینک به اتهام انتقال مواد مخدر به درون زندان تحت تعقیب است.

بند ٢ زندان رجایى شهر معروف به دارالقرآن، یک بند ویژه و مذهبى است که در آن نماز جماعت و خواندن قرآن اجبارى است و زندانیان جرائم مختلف و بعضا خطرناک، در ازاى خواندن و حفظ قرآن و به جا آوردن تشریفات مذهبى، امتیازاتى از قبیل بخشودگى، مرخصى و ملاقات دریافت مى کنند.

یکى از نزدیکان این زندانى پیشتر درباره وضعیت آقای ابراهیم زاده گفته بود: “بهنام آرتروز شدید دارد و با اینکه درد را تحمل مى کند ولى بارها به بهدارى زندان مراجعه کرده و هیچ فایده اى نداشته است، چون اصلا امکانات و توان لازم براى درمان وى را ندارند، از آن طرف هم هرچه براى انتقال به یک بیمارستان خارج از زندان درخواست کرده، تا حالا مخالفت شده.”

گفتنی است، پسر نوجوان این زندانی سیاسی به سرطان خون مبتلاست و خانواده به دلیل دوری راه امکان ملاقات هفتگی مرتب را ندارند و به همین دلیل آقای ابراهیم زاده از خانواده اش خواسته است که برای ملاقات وی مراجعه نکنند.

بهنام ابراهیم‌زاده فعال کارگری و حقوق کودک در تاریخ ۲۲ خرداد ۸۹ توسط ماموران امنیتی دستگیر شد و در دادگاه انقلاب ابتدا به ۲۰ سال زندان محکوم و حکم وی در دادگاه تجدید نظر به ۵ سال حبس تعزیری تقلیل یافت. وی که در حال سپری کردن پنجمین سال محکومیت خود است، پس از حادثه حمله به بند ۳۵۰ اوین موسوم به “جمعه سیاه” دوباره محاکمه و به ۹/۵ سال حبس اضافه محکوم شد.

بی خبری از ناهید گرجی در دهمین ماه بازداشت

خبرگزاری هرانا – با گذشت بیش از ۹ ماه از بازداشت ناهید گرجی در مشهد، هیچ اطلاعی از اتهامات، وضعیت پرونده و محل دقیق نگهداری وی در دست نیست.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، پس از آن که در دی ماه سال گذشته خبری مبنی بر ممنوع الملاقات و تلفن بودن ناهید گرجی منتشر شد، تاکنون هیچ اطلاع جدیدی از وضعیت ناهید گرجی به دست نیامده است.

تلاش گزارشگران هرانا برای تماس با اعضای خانواده ناهید گرجی بی نتیجه بوده ولی یکی از دوستان وی به هرانا گفت: ” آخرین خبری که ما داشتیم این بود که وضعیت روحی چندان خوبی ندارد، دخترش هم شماره تلفنش را عوض کرده و اکانت فیسبوکش را هم بسته، در تماسی هم که با یکی دیگر از اعضای خانواده اش داشتم گفت که خبررسانی کار را خراب تر می کند و خود خانواده پیگیر این موضوع هستند.”

ناهید گرجی ۱۹ مهرماه سال گذشته با مراجعه مأمورین امنیتی به خانه اش بازداشت و پس از بازرسی منزل به دادگاه انقلاب کوه سنگی مشهد و سپس به مکانی نامعلوم منتقل شد، پس از دو هفته برای ایشان قرار وثیقه ۴۰۰ میلیونی صادر شد، مبلغی که به گفته خانواده اش سنگین بود و از پس آن برنمی آمدند.

در هفدهم آذر ماه سال گذشته، هشت تن از نمایندگان پارلمان اروپا با انتشار یک نامه مشترک به فدریکا موگرینی، نماینده عالی اتحادیه اروپا در سیاست خارجی و امور امنیتی، نسبت به بازداشت ناهید گرجی ابراز نگرانی کردند و  از وی خواستند تا نگرانی‌های آنان در مورد این فعال مدنی را با دولت ایران در میان بگذارد و آزادی خانم گرجی را از آنان خواستار شود.

در دی ماه سال گذشته نیز خانواده ناهید گرجی اعلام کردند که از اوایل دی ماه، وی هیچ تماسی با خانواده اش نداشته و این آخرین خبری بود که درباره بازداشت این فعال شبکه های اجتماعی اعلام شد.

گفتنی است، نزدیکان خانم ناهید گرجی تنها فعالیت وی را در شبکه‌های اجتماعی همچون فیسبوک، وایبر و واتس آپ عنوان می‌کنند و همین موضوع را علت بازداشت ایشان می‌دانند

بلاتکلیفی و عدم برگزاری دادگاه؛ هشتمین ماه بازداشت امیر امیرقلی

• خبرگزاری هرانا – با گذشت بیش از هفت ماه از بازداشت امیر امیرقلی زندانی سیاسی بند هشت زندان اوین، هنوز دادگاه این فعال سیاسی و مدنی برگزار نشده است.
  به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، قرار بود دادگاه این فعال سابق دانشجویی در دوم خرداد ماه در شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران برگزار شود که با وجود اعزام وی برگزار نشد و تاریخ جدید محاکمه نیز از سوی قاضی صلواتی اعلام نشده است.
  شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب و پیشتر شعبه ۶ بازپرسی اوین، با وجود ماهیت مسالمت آمیز فعالیت ها تا کنون از تبدیل قرار بازداشت به قرار وثیقه و آزادی موقت وی تا صدور و قطعی شدن حکم خودداری کرده اند.
  امیر امیرقلی فعال دانشجویی سابق در تاریخ ۱۰ آذرماه سال گذشته بازداشت شد و حدود دو ماه در انفرادی های بند ۲۰۹ اوین و تحت بازجویی بود و پس از پایان بازجویی ها به بند هشت زندان اوین منتقل شد.
  اجتماع و تبانی علیه امنیت کشور، فعالیت تبلیغی علیه نظام، توهین به مقدسات و توهین به رهبری اتهاماتی بود که از سوی بازپرس ناصری در شعبه ۶ بازپرسی دادسرای اوین به وی تفهیم شد.
  به گفته یکی از نزدیکان، اتهام اجتماع و تبانی و فعالیت تبلیغی به دلیل شرکت امیر امیرقلی در تجمعات حمایت از کوبانی و اتهام توهین به مقدسات و توهین به رهبری به علت مطالبی بود که در فیسبوک شخصی‌اش به اشتراک گذاشته بود.
  امیر امیرقلی پیشتر به دلیل فعالیتهای سیاسی و دانشجویی در سال ۸۷ بازداشت و متعاقب آن از دانشگاه نیز اخراج شد، وی هم اکنون در هشتمین ماه بازداشت در بند هشت زندان اوین نگهداری می شود.
  بند هشت در حال حاضر یکی از بدترین بندهای زندان اوین است که تعداد زیادی از زندانیان سیاسی و عقیدتی بر خلاف اصل تفکیک جرائم و در ازدحام و بدون کمترین امکانات در آن نگهداری می شوند.

محاکمه جیسون رضائیان در ایستگاه آخر

خبرگزاری هرانا ـ  وکیل مدافع جیسون رضائیان خبرنگار واشنگتن پست با بیان اینکه جلسه بعدی دادگاه موکلش هنوز مشخص نشده است، گفت که جلسه بعدی، احتمالاً جلسه آخر است و دفاع آخر از موکلم گرفته می‌شود.

به گزارش خبرگزاری هرانا به نقل از تسنیم، لیلا احسن اظهار کرد: “هنوز تاریخ برگزاری جلسه آتی از سوی دادگاه مشخص نشده است اما جلسه بعدی، احتمالاً جلسه آخر است و دفاع آخر از موکلم گرفته می‌شود”.

وکیل مدافع جیسون رضائیان اضافه کرد: “البته در جلسات گذشته فقط موکلم دفاع کرد و من هنوز دفاعیات خود را ارائه نکردم، در جلسه بعدی علاوه بر اخذ آخرین دفاع از جیسون، من نیز دفاعیات خود را ارایه خواهم کرد”.

وی گفت: “تاکنون فقط برای موکل من جلسه دادگاه برگزار شده است و برای دیگر متهمان پرونده، جلسه‌ای برگزار نشده است. متأسفانه رسانه‌ها این موضوع را اشتباه منعکس می‌کردند”.

لازم به ذکر می باشد، جیسیون رضائیان خبرنگار واشنگتن‌پست به‌همراه همسرش و یک نفر دیگر، ۳۱ تیر سال ۹۳ در تهران دستگیر شدند که همسر وی و متهم دیگر بعد از مدتی با قرار وثیقه از زندان آزاد شدند اما جیسون رضائیان همچنان در بازداشت است.

شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب به ریاست قاضی صلواتی، مسئولیت رسیدگی به پرونده جیسون رضائیان را بر عهده دارد و تا کنون نیز سه جلسه دادگاه در پنجم و هجدهم خرداد و بیست و دوم تیر امسال برگزار شده است.

پزشکی قانونی علت مرگ مبهم دو جوان چابهاری بازداشت شده را به تهران موکول کرد

خبرگزاری هرانا ـ پزشکی قانونی زاهدان جواب نمونه برداری و کالبد شکافی دو جوان اهل سیستان و بلوچستان که ساعاتی پس از بازداشت توسط ماموران اطلاعات چابهار جسدشان به بیمارستان “چابهار” تحویل داده شد بود را به جواب دادن آزمایشگاه تهران موکول کرد.

به گزارش خبرگزاری هرانا به نقل از فعالین بلوچ، “مولابخش و نعیم عباس زهی” دو جوان از دشتیاری چابهار که در تاریخ ۱۱ تیر به طرز مشکوکی ساعاتی پس از بازداشت توسط ماموران وزارت اطلاعات جسد بی جانشان به بیمارستان چابهار تحویل داده شده بود، پس از اینکه جنازه آنها بدون اطلاع خانواده برای کالبد شکافی و نمونه برداری به پزشک قانونی زاهدان برده شد، این سازمان جواب آزمایش را موکول به آزمایشگاه تهران نمود.

نور محمد عباس زهی عموی مولابخش در این باره گفت: “ما از گوشه و کنار نه از ماموران و یا مسولان بیمارستان، مطلع شدیم جنازه مولابخش و نعیم به بیمارستان چابهار تحویل داده شده است اما قبل از رسیدن ما و بدون اطلاع و هماهنگی ما جنازه ها را برای کالبد شکافی و نمونه برداری به زاهدان منتقل کردند”.

وی افزود: “ماموران اطلاعات چابهار گفتند که اینها سکته کردند ولی این قانع کننده نیست که دو نفر با هم همزمان پس از بازداشت سکته کنند و ما به این امر قانع نشدیم و برای این زاهدان پیش دادستان رفتیم و گفتیم ما جنازه های خود را تحویل نمی گیریم، تا علت مرگ آنها مشخص شود که به ما گفتند از جنازه ها نمونه برداری و کالبد شکافی شده برای آزمایش به تهران فرستاده شدند”.

نور محمد در آخر گفت: “شماره تلفن ما را گرفتند و گفتند هر وقت جواب دادند ما شما را مطلع می کنیم اما نه به ما نامه انتقال به پزشکی قانونی را دادند و نه از زمان دقیق جواب آزمایشگاه خبر دادند، و  صرفا جواز حمل و دفن اجساد را دادند”.

بیانیه ی مادران پارک لاله ایران به مناسبت ۶ سالگی این حرکت مدنی

خبرگزاری هرانا ـ “ما شش ساله شدیم، شش سال پایداری و مقاومت مادران پارک لاله برای حمایت از مبارزات دادخواهانه، منجر به دستگیری‌های پیاپی و مشکلات روزافزون برای همراهان ما شد، ولی این محرومیت‌ها و محدودیت‌ها باعث نشد که دست از مبارزه بشوییم، هم‌اکنون نیز دو نفر از حامیان مادران داغدار به نام‌های “حکیمه شکری” و “ندا مستقیمی” در زندان بسر می‌برند و برخی دیگر دارای محکومیت هستند”، متن کامل بیانیه را در ادامه بخوانید:

مادران پارک لاله، حرکتی جوان و نوپاست و تلاش می‌کند در ادامه روند خود “صدایی” همراه با “جنبش دادخواهی مادران و خانواده‌های آسیب دیده ی ایرانی” باشد. این حرکت مستقل و دادخواهانه که از تلاش گَران عرصه دادخواهی و فعالان اجتماعی تشکیل شده است، از تیرماه ۱۳۸۸، با فراخوان تعدادی از زنانِ دادخواه در اعتراض به کشتن و مجروح و زندانی کردن مردمی که برای حداقل خواست انسانی خود به خیابان آمده بودند، در پارک لاله تهران شکل گرفت. این حرکت دادخواهانه، در مسیر حرکت خود، سه خواست حداقلی و مشخص زیر را تعریف کرد:

آزادی زندانیان سیاسی و عقیدتی،

لغو مجازات اعدام،

محاکمه و مجازات آمران و عاملان همه جنایت‌های صورت گرفته در جمهوری اسلامی.

مبارزات حق طلبانه و مدنی از همان سال‌های اول انقلاب و بهتر است بگوییم قبل از بهمن‌ سال ۱۳۵۷ آغاز شد، تحصن خانواده‌های زندانیان سیاسی در دادگستری تهران در دی سال ۵۷ با همراهی دکتر هدایت‌الله متین دفتری “عضو کمیته دفاع از حقوق زندانیان سیاسی”، یکی از حرکت‌های موفق و تاثیرگذار بود که نتیجه‌اش منجر به آزادی زندانیان سیاسی شد. پس از کشتار دگراندیشان در زندان و بیرون از زندان، خانواده‌ها شاید جزو اولین کسانی بودند که این مبارزه را در دوران جمهوری اسلامی به روش‌های مختلفی از رفتن به خاوران و دیدار همدیگر و شرکت در مراسم یادبود به طور مستمر در پیش گرفتند و هم‌چنان این مبارزه ادامه دارد. ایستادگی مادران و خانواده‌های خاوران و همراهان، برای پاسخ‌گو کردن حکومت نیز باعث شد که خاوران به عنوان سند جنایت جمهوری اسلامی ثبت شود و این مقاومت و پایداری هم‌چنان به روز در جریان است.

حرکت حق طلبانه فردی و جمعی دیگر خانواده‌های آسیب دیده در طی این سال‌ها نیز همواره در جریان بوده است و ادامه دارد. حرکت اعتراضی و مستمر خانواده‌های کشته شدگان در سال ۸۸ و جمع شدن همراهان‌شان در پارک لاله تهران و جلوی زندان‌ها و دادگاه‌ها نیز از این حرکت‌های موفق بوده است که هم‌چنان به اشکال مختلف ادامه دارد.

مبارزات مدنی و حق طلبانه زنان، کارگران، معلمان، دانشجویان، اقوام و خانواده‌های زندانیان سیاسی و دگراندیشان، برای کسب حقوق اولیه خود نیز از سال‌ها پیش در جریان بوده است و ادامه دارد.

حرکت حق طلبانه‌ی نسرین ستوده نیز از جنسِ این حرکت‌هاست و مورد حمایت تعدادی از فعالان حقوق بشر در داخل و خارج از کشور واقع شده است، این وکیل مدافع حقوق بشر، علاوه بر تحمل سه سال زندان به جرمی واهی، برای مدت سه سال نیز از حق کار محروم شد و با تحصن و پایداری جلوی کانون وکلا، حکومت را مجبور به عقب نشینی کرد. وکلای دیگری هم‌چون عبدالفتاح سلطانی و محمد سیف‌زاده که برای دفاع از حقوق شهروندان مبارزه می‌کنند، نیز هم‌اکنون با حکم‌های سنگین در زندان هستند و حتی مرخصی استعلاجی به آن‌ها داده نمی‌شود، زیرا پایداری بر حقِ خود برای وکالتِ مستقل را برگزیده‌اند. ما به نسرین ستوده و همه‌ی رهراونِ حق طلبی و دادخواهی که بر حقِ خود و دگراندیشان تاکید می‌کنند، درود می‌فرستیم و این پایداری‌ها را ارج می‌نهیم.

ما ضمن تاکید بر سه خواست حداقلی خود، هم‌چنین اعتقاد داریم برای رسیدن به این سه خواست، باید برای آزادی بیان و اندیشه، رفع هر گونه تبعیض و جدایی دین از حکومت نیز تلاش کنیم، زیرا علت اصلی این بی عدالتی‌ها را در قوانین آزادی ستیز و تبعیض آمیز جمهوری اسلامی می‌دانیم.

ما اطمینان داریم تا زمانی که این قوانین تغییر نکند و حداقل‌های دموکراسی در ایران به دست خود مردم پیاده نشود، هم‌چنان زندانی سیاسی خواهیم داشت و کشتن و محروم کردن انسان‌ها از حقوق‌شان به دلیل داشتن اندیشه و عملکرد متفاوت و دگراندیشی، مجاز خواهد بود.

باشد تا با ادامه‌ی این مبارزات حق طلبانه و پایداری و پیوستگی هر چه بیشتر، بتوانیم به جای گفتمان مدارا با حکومت، گفتمان دادخواهی و عدالت‌جویی را در جامعه عمق و گسترش دهیم و حق و حقوق پایمال شده‌ی خود را از ستم‌گران باز ستانیم.

تاوان رابطه با همجنس؛ ۲۵ سال زندان و ۲ اعدام

خبرگزاری هرانا – دو زندانی  به اتهام رابطه با همجنس یا آنچه در حقوق ایران “لواط” خوانده می شود، مجموعا به ۲۵ سال حبس محکوم شده اند و در زندان های سیرجان و بندرعباس نگهداری می شوند.

بنا بر اطلاع منابع هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، مجتبی محیاپور به اتهام “لواط” به ۱۰ سال حبس و حسن حیاتی به اتهام “لواط” برای دومین بار به ۱۵ سال حبس محکوم شده اند و به ترتیب در زندان های سیرجان و بندرعباس مشغول تحمل حبس اند.

مجتبی محیاپور ۲۷ ساله که از سوی شعبه یک دادگاه کیفری کرمان به ریاست قاضی توحیدی، به اتهام “لواط” به ۱۰ سال حبس محکوم شده بود، به تازگی به دلیل ارتکاب مجدد در زندان سیرجان تحت تعقیب قضایی قرار گرفته است.

حسن حیاتی فرزند علی نیز به اتهام تکرار “لواط” برای دومین بار، از سوی شعبه اول دادگاه کیفری استان هرمزگان به ریاست قاضی آب روشن به تحمل ۱۵ سال زندان محکوم شده است، وی که در حال حاضر ۷ سال حبس را در زندان بندرعباس تحمل کرده است، اولین بار در سن ۱۶ سالگی به همین اتهام بازداشت شده است.

این در حالی است که حد جرم “لواط” در قانون مجازات اسلامی در صورت ثبوت قتل است و هنوز مشخص نیست طی چه فرایندی می تواند مجازات حبس در پی داشته باشد، به اعتقاد یکی از مشاورین حقوقی هرانا، در موردی احتمال توبه یا انکار پس از اقرار متهمین می تواند عفو آنان را به دنبال داشته باشد.

همچنین منابع هرانا از حضور دو محکوم به اعدام به اتهام “لواط” در زندان شهاب کرمان خبر داده اند که از سوی شعبه یک کیفری کرمان به ریاست قاضی بندی به اعدام محکوم شده اند، این منابع، اتهامات حسین شول و علیرضا فیروزآبادی را “لواط” عنوان کرده اند، ولی به دلیل حساسیت موضوع، هرانا ضمن تایید صدور حکم اعدام تا دریافت مستندات کافی امکان تأیید اتهام مطرح شده را ندارد.

ضرب و شتم زندانیان عادی در هواخوری زندان رجایی شهر

خبرگزاری هرانا – گارد ویژه زندان رجایی شهر با انتقال زندانیان عادی بند ۳ به هواخوری آنها را مورد ضرب و شتم قرار داد.

بنا بر اطلاع منابع هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، ظهر امروز پنجشنبه هیجدهم تیرماه، گارد ویژه زندان رجایی شهر با محوریت زندانبانان امیریان، باقری و زلفعلی، به بهانه بازرسی زندانیان عادی بند ۳ را در گرمای ۴۰ درجه در هواخوری مورد ضرب و شتم قرار دادند.

یکی از منابع هرانا درباره شدت ضرب و شتم زندانیان گفته است: “شدت ضرب و شتم به حدی بود که صدای مشت و لگد و ضجه های زندانیان به سالن ۱۲ می رسید.”

لازم به یادآوری است که هواخوری بند ۳ در مجاورت سالن ۱۲، بند زندانیان سیاسی و عقیدتی رجایی شهر قرار دارد و به صورت مشترک در ساعات مختلف از سوی سالن های این بند مورد استفاده قرار می گیرد.

محاکمه مجدد در زندان؛ نرگس محمدی عازم دادگاه می شود

•   خبر اختصاصی
•   تاریخ : ۱۳۹۴/۰۴/۱۴
•   دسته : slide,زندانیان
•   لینک کوتاه :
•   کد خبر : ۹۴۰۴۱۴۷۴۹

چاپ خبر

محاکمه مجدد در زندان؛ نرگس محمدی عازم دادگاه می شود

خبرگزاری هرانا – نرگس محمدی وکیل زندانی، فردا برای محاکمه مجدد به دادگاه اعزام می شود

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، تقی رحمانی همسر نرگس محمدی با اعلام این خبر نوشته که قرار است وی به دلیل فعالیت های حقوق بشری به اتهام اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی و تشویش افکار عمومی مجددا محاکمه شود.

آقای رحمانی در ادامه با دارای اشکال خواندن تعریف حاکمان از امنیت ملی نوشته است: “آیا نقد و بررسی منشور شهروندی روحانی،مخالفت با اسید پاشی به زنان ،کمپین مبازره با سلول انفرادی، همدردی با خانواده های زندانی به خصوص دختر خردسال زندانی اعدام شده حامد احمدی، تلاش برای لغو احکام اعدام و برگزاری همایش برای هوا پاک اقدام علیه امنیت است؟”

نرگس محمدی فعال حقوق بشر، روزنامه نگار، زندانی سیاسی و سخنگوی کانون مدافعان حقوق بشر و رییس هیئت اجرایی شورای صلح ایران، آخرین بار در پانزدهم اردیبهشت ماه سال جاری پس از بار‌ها تهدید و احضار، با مراجعه نیروهای امنیتی به منزل شخصی اش بازداشت و برای سپری کردن محکومیت شش ساله راهی زندان اوین شد.

این فعال حقوق بشر , پیش از این نیز بار‌ها احضار و بازداشت شده بود. وی از ٢٠ خرداد تا ١١ تیرماه ١٣٨٩ را در زندان بسر برده بود که در مدت بازداشت بر اثر شوک عصبی، به شدت بیمار شد. در شهریور ماه‌‌ همان سال از سوی شعبه ٢٨ دادگاه انقلاب تهران برای «اجتماع و تبانی علیه امنیت کشور، عضویت در کانون مدافعان حقوق بشر و فعالیت تبلیغی علیه نظام جمهوری اسلامی ایران»، به ۱۱ سال زندان محکوم شد که این حکم در اسفندماه ١٣٩٠ به شش سال کاهش یافت. بار دیگر در تاریخ ٢ اردیبهشت ١٣٩١، در زنجان بازداشت و به زندان اوین و سپس در تاریخ ٢٧ اردیبهشت ماه، به زندان شهر زنجان انتقال داده شد. نرگس محمدی که به شدت بیمار بود در تاریخ ١٩ تیرماه به بیمارستان ولی عصر شهر زنجان منتقل شد.

نرگس محمدی، از تاریخ ١٠ مرداد ١٣٩١ با سپردن ۶٠٠ میلیون وثیقه از مرخصی درمانی بهره‌مند و به شکل موقت آزاد شد، اما همچنان با حضار‌ها و تهدید‌ها قربانی آزار‌های مقامات قضایی و امنیتی بود. در تاریخ ١١ خرداد ١٣٩٣ از سوی دادسرای مستقر در زندان اوین احضار و مورد بازجویی قرار گرفت. بازجویان دادسرا به وی اعلام کردند که ممنوع خروج است. وی در روز ١٣ اردی‌بهشت ١٣٩۴ به شعبه ١۵ دادگاه انقلاب تهران احضار شده بود تا برای اتهاماتی چون «اقدام علیه امنیت ملی» و «تبلیغ علیه نظام» برای فعالیت‌های پس از آزادی و شرکت در کارزارهایی چون «لغو مجازات اعدام» و مبارزه علیه مصونیت از مجازات محاکمه شود. وی یکی از حامیان دادخواهی مادر وبلاگ‌نویس زندانی ستار بهشتی است، که در روز ١٣ آبان ١٣٩١ در بازداشتگاه پلیس فتا (پلیس فضای تولید و تبادل اطلاعات) به قتل رسید.

بازداشت نرگس محمدی، واکنش‌های گسترده‌ای را در پی داشت. برخی از همراهانش از جمله گوهر عشقی، مادر ستار بهشتی، محمد نوری‌زاد روزنامه‌نگار و زندانی سیاسی سابق، محمد ملکی چهرهٔ برجسته دانشگاهی ایران، ساعاتی پس از بازداشت در برابر زندان اوین تحصن کردند.

شیرین عبادی برنده جایزه نوبل، با انتشار نامه‌ای سرگشاده از گزارش‌گران ویِژه سازمان از جمله احمد شهید گزارشگر ویژه شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد برای بررسی وضعیت حقوق بشر در ایران خواسته است هر چه در توان دارند برای آزادی نرگس محمدی بکار گیرند.

مرگ پر از ابهام دو جوان چابهاری ۳ ساعت پس از بازداشت توسط وزارت اطلاعات

خبرگزاری هرانا ـ دو جوان اهل کاجو از روستاهای دشتیاری توابع چابهار پس از اینکه توسط ماموران وزارت اطلاعات چابهار ربوده شدند، جسدشان در حالی که آثار ضرب و شتم بر بدنشان مشخص بود در بیمارستان چابهار یافته شد.

به گزارش خبرگزاری هرانا به نقل از فعالین بلوچ، این دو جوان به نام های “مولا بخش عباس زهی”  ۲۵ ساله فرزند خدا بخش و “نعیم عباس زهی” ۲۳ ساله فرزند دادخدا چند ساعت پس از بازداشت توسط ماموران وزارت اطلاعات چابهار، جسدشان در حالی که آثار شکنجه بر بدن آنها بوده در بیمارستان چابهار یافته شدند.

زبیر عباس زهی یکی از بستگان نزدیک این دو جوان به “فعالین بلوچ” گفت: “نعیم و مولابخش هر دو کارگر بودند و برای کارگری به شیراز رفته بودند، بعد از اینکه  روز پنجشنبه  ۱۱  تیر، از  شیراز برگشتند در بازار چابهار جنب پاساژ دوست خواه با زبان روزه توسط ماموران وزارت اطلاعات ربوده شدند و هنوز سه ساعت نگذشته بود که یکی از آشنایان ما از بیمارستان تماس گرفت و گفته که جسد نعیم و مولا بخش را در بیمارستان دیده است”.

زبیر افزود: “خانواده وقتی به بیمارستان مراجعه کردند متوجه شدند بر بدن این دو آثار ضرب و شتم است و وزارت اطلاعات آنها را به بیمارستان تحویل داده و وقتی هم پیگیر ماجرا شدند وزارت اطلاعات پاسخگو مرگ آنها نشده و فقط گفته که سکته کرده اند”.

وی ادامه داد: “خانواده به هیچ عنوان از توجیه وزارت اطلاعات قانع نشدند و اصرار کردند که باید علت مرگ مشخص شود به همین خاطر بیمارستان چابهار جسدها را به پزشک قانونی زاهدان فرستاده و امروز (یکشنبه ۱۴ تیر) ساعت ۳ پزشکی قانونی جسد را تحویل خانواده داده اما هنوز نتیجه را اعلام نکرده  و قرار است فردا ساعت ۴ جسدشان در چابهار تشییع شود”.

زبیر اضافه کرد: “این تمام ماجرا نیست، اینها خانواده فقیر و کشاورزی هستند و بخاطر کم سوادی گزارشهای آنها هیچ گاه پخش نشدند در حالیکه ۴ برادر نعیم عباس زهی به نام های شه جان، چراغ ، منصور و کریم را تا کنون به اتهامات امنیتی واهی بازداشت کردند، بار اول دو سال پیش “شه جان” را بازداشت کردند که همچنان در زندان مرکزی زاهدان در حبس است و سه ماه پیش هم دوباره ساعت های ۳ صبح به خانه آنها در روستای کاجو حمله کرده و سه برادر دیگرش به نام های  “چراغ و منصور و کریم” را هم بازداشت کردن که دو تایی آخری را آزاد کردند ولی چراغ همچنان در زندان زاهدان است”.

زبیر در آخر درخواست کرد: “نام مرا هم پخش کنید، تا کی ما باید ساکت باشیم، هر روز فشارها بیشتر می شوند و هیچ کس هم پاسخگو این اتفاقات نیست”.

بى ملاقات به دلیل امتناع از پوشیدن لباس زندان؛ گزارشى از وضعیت امید على شناس

خبرگزارى هرانا – امید على شناس فعال مدنى زندانى، به دلیل مقاومت در برابر پوشیدن لباس زندان، حدود سه ماه است که نتوانسته با خانواده خود ملاقات کند.

به گزارش خبرگزارى هرانا، ارگان خبرى مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، چهارشنبه هفته گذشته دهم تیرماه نیز با وجود مراجعه خانواده، مأمورین زندان مانع انجام ملاقات وى با خانواده اش شدند و اصرار وى به عدم بازگشت به بند بدون انجام ملاقات، منجر به دخالت گارد ضد شورش زندان شد.

سیمین عیوضى، مادر امید على شناس در این باره به گزارشگر هرانا گفت:” برای سومین بار درخواست ملاقات حضوری کردم ولی از آن طرف به دلیل نپوشیدن لباس زندان (معروف به سیم خاردار) به امید اجازه ندادند بیاید، امید هم اصرار کرده بود بدون ملاقات از سالن بیرون نمی رود که گارد ضد شورش زندان در محل حاضر شد و پسرم مجبور شد بدون ملاقات به بند برگردد.”

این در حالی است که درباره پوشیدن لباس فرم اجبار قانونی وجود ندارد و این موضوع حتی در خود زندان اوین هم کاملا سلیقه ای اعمال می شود، خانم عیوضی افزود که علیرغم اینکه حدود سه ماه است فرزندش را ندیده ولی قصد ندارد وی را وادار به کاری علیرغم میل شخصی اش کند: “من به هرجایی مراجعه کرده ام قانونی مبنی بر الزام به پوشیدن لباس زندان ارائه نکرده اند، از آن طرف کاش این وسواسی را که در قانونی که ریشه اش هم مشخص نیست، نشان می دهند، درباره قوانین مکتوب و نوشته خودشان نشان می دادند و الان اقلا وثیقه را می پذیرفتند و پسرم آزاد می شد یا برخلاف اصل تفکیک جرائم به بند مجرمان خطرناک منتقلش نمی کردند.”

مادر امید علی شناس شرایط بند هشت زندان اوین را نیز بسیار نامناسب توصیف کرد و گفت که علیرغم مراجعات مکرر وی و بقیه خانواده ها و اعتراض های خود زندانیان، پیگیری شرایط اسفبار این بند همچنان در حد قول و قرار مانده است.

به گزارش هرانا، بند هشت در حال حاضر یکی از بدترین بندهای زندان اوین است که در آن تعداد زیادی از زندانیان سیاسی علیرغم اصل تفکیک جرائم همراه با زندانیان غیرسیاسی و بعضا خطرناک نگهداری می شوند و به گفته زندانیان، ازدحام جمعیت در این بند به شکلی است که تعداد زیادی از زندانیان شب ها در راهروها و کریدورهای بند می خوابند.

امید على شناس، ١٣ شهریور سال گذشته بازداشت و به بند دو-الف سپاه پاسداران منتقل شد و علی‌‌رغم صدور قرار وثیقه ١٠٠میلیون تومانی، دادگاه بدوی و قبلا دادسرا به دلایل نامعلومی از پذیرش وثیقه خودداری کردند و به گفته مادرش، هنوز هم یکی از مطالبات آنان این است که تا قطعی شدن حکم، با آزادی وی به قید وثیقه صادره موافقت کنند.

آقای علی شناس به دلیل فعالیت های مدنی مسالمت آمیز، به اتهام تبلیغ علیه نظام، اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی و توهین به رهبری به ۱۰ سال زندان محکوم شد، دادگاه وی به همراه سه فعال مدنی دیگر، در کمتر از از پانزده دقیقه، توسط شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب به ریاست قاضی مقیسه برگزار شد و مجموعا به ۳۸ سال زندان محکوم شدند.

مطابق دادنامه، فعالیت های مجازی و انتشار مطالب انتقادی درباره وضعیت حقوق بشر و اعدام در ایران، همدلی و همراهی با خانواده های زندانیان سیاسی و خانواده های زندانیان محکوم به اعدام، شرکت در تجمعی در دفاع از کوبانی، همدلی با خانواده های قربانیان حوادث سال ۸۸ و ارتباط با فعالین حقوق بشر، مستند اتهاماتی است که به این فعال مدنی وارد شده است.

به اعتقاد مشاورین حقوقی هرانا، دادنامه صادره علیه این فعالین مدنی که تصاویر آن از سوی هرانا منتشر شد، حاوی اشتباهات فاحش حقوقی است که در صورت رسیدگی جدی و دقیق شانس تغییر حکم را در دادگاه تجدید نظر تا حد زیادی افزایش خواهد داد.

آقای امید علی شناس هم اینک در یازدهمین ماه بازداشت موقت در بند هشت زندان اوین منتظر نتیجه دادگاه تجدید نظر است.